HARRY MANX (Can) Live at the Glenn Gould Studio artist info: website my space music samples tracklist: Point of Purchase Take This Hammer Single Spark Voodoo Child Good Time Charlie Can't Be Satisfied Samidha's Tune Tijuana Review:Swa More info: record label: Dog My Cat Records website my space |
Harry Manx mag dan 2571 vrienden tellen op zijn MySpace website voor dit live - album deed hij enkel beroep op Steve Marriner, one of Canada's premiere harmonica players ( J.W. Jones Blues Band, The Junk Yard dogs, Big Daddy G.), Kevin Breit, guitars, mandolin ( The Sisters Euclid, Folk Alarm, Cassandra Wilson, K.D. Lang, Norah Jones), Ravi Naimpally, tabla (Tasa, Loreena Mc Kennit), George Koller , bass, dilruba ( Peter Gabriel, Ian Tyson, Phil Woods) en Samidha Joglekar , vocals (Tasa). Manx 's "Mysticsippi" blues has been called an "essential link" between music of East en West en het wekt dan ook geen verwondering dat deze handige Harry ( 6 - string guitar, lap slide guitar, banjo, mohan veena) voor dit live - album opnieuw op een schitterende manier ging grasduinen in the tradition of the blues with the dept of classical Indian ragas. Manx zelfgepende"Point of Purchase"en het pareltje "Samidha's Tune" leggen meteen de brug tussen het "heavenly" India en de "Earthy" American blues en Samidha Joglekar bezorgt niet alleen deze jongen maar zeker ook Dani Heyvaert ( roots / blues / americana / wereldmuziek guru / MazzMuzikas) een muzikaal orgasme met haar schitterende Hindustani lead & backingvocals. "Snotbel" Steve Marinner (24) mag op de traditional " Working on a railroad, a dollar a day, get my money, get my pay, Take This Hammer" (remember Brendan Crocker) en Manx's "Single Spark" het smoelschuivertje hanteren wijl de meester himself net als op Danny O ' Keefe's "Good Time Charlie" en Muddy Water's " Can't Be Satisfied" een schitterend (lapslide)gitaarduel aangaat met Kevin Breit. Resultaat ....SCHITTEREND ! Nog veel leuker wordt het als het gehele gezelschap een werkelijk adembenemende, bijna negen minuten durende, versie van Jimi Hendrix's "Voodoo Child" uit de mouwtjes schudt en wij dit album meteen al noteren voor een topnotering in ons eindejaarslijstje. Een cover van JJ. Cale's "Tijuana" sluit op een sublieme wijze dit album dat slecht acht songs telt maar opnieuw op een niet te evenaren wijze Harry Manx's handelsmerk etaleert .... the sensuality of traditional blues with transcendent Eastern sounds ! Verplichte aanschaf (SWA) Met dank aan Laura Morrison.
PS : Harry Manx is momenteel op tournee door ons landje : ZIE CONCERTAGENDA
|